Dick Zeldenrust gaat met pensioen
Aan het begin van dit jaar heeft Dick Zeldenrust officieel afscheid genomen als ledenadministrateur. Tijdens de nieuwjaarsreceptie op 6 januari werd hij al toegesproken door voorzitter Pieter van Dijken. Zijn werkzaamheden zijn nog niet allemaal overgedragen, maar het moment is wel gekomen om terug te blikken op 17 mooie jaren.
‘Ik ben op 27 april 1949 geboren in Groningen. Mijn ouders waren Gereformeerd, maar ik werd geboren in een Katholiek ziekenhuis. Daar werd ik volgens vast gebruik meteen gedoopt, wat natuurlijk niet de bedoeling was. Dat ziekenhuis werd later een krakersbolwerk en is inmiddels gesloopt. In de winter van 1962 verhuisden wij naar het Bezuidenhout in Den Haag. Het was zo koud, dat de zee bevroren was. Ik ging naar de MULO en ging in 1966 bij het Centraal Bureau voor de Statistiek werken. Daar hield ik mij onder andere bezig met de financiën van provincies en waterschappen. Dat was erg leuk. Regelmatig moest ik voor mijn werk het land in om die organisaties te bezoeken. Via wat tussenstappen in Leidschendam en Voorburg ben ik in 1978 in Voorschoten gaan wonen. Ik kreeg een mooie flat in de Paganinidreef. In 1979 ben ik in Uithoorn met Reina getrouwd.
Ik ben altijd supporter geweest. Ik heb zelf nooit gevoetbald, maar ik ben wel gek van het spelletje. Vroeger ging ik altijd bij DEVJO in Voorburg kijken, later hier in het dorp belandde ik op Sportpark Adegeest. Op 1 juli 2006 ben ik als ledenadministrateur begonnen. Het toenmalige bestuur gaf aan dat het een kleine klus was, maar dat bleek in de praktijk nogal tegen te vallen. De contributie innen bleek een behoorlijke opgave te zijn. Automatische incasso’s waren nog geen verplichting, waardoor er 900 acceptgirokaarten moesten worden geprint. Die moesten vervolgens in een envelop worden gedaan en bezorgd worden. Om geld te besparen gingen wij die zelf rondbrengen. Tegenwoordig zijn het er nog steeds 180. Wat wel scheelt, is dat enveloppen tegenwoordig een plakstrip hebben. Veel van het werk is inmiddels gedigitaliseerd. Overschrijvingen gaan niet meer via papier, waardoor ritjes met stapels documenten naar de KNVB verleden tijd zijn. Alles kan via het mobieltje geregeld worden.
In de periode dat ik ledenadministrateur was is het ledenaantal gestegen van 1.450 naar 1.914, het huidige aantal. Dat is de voetbal en de atletiek samen. Er kwam altijd veel bij kijken. Naast de verwerking van mutaties was ik altijd eerste aanspreekpunt van de vereniging. Dat was vaak leuk, maar soms ook wel ingewikkeld. In 2010 ben ik met vervroegd pensioen gegaan. Dat gaf iets meer lucht in het schema. Een paar jaar geleden wilde ik het al wat rustiger aan gaan doen en stoppen met deze klus, maar er diende zich geen opvolger aan. Nog steeds is onduidelijk hoe het verder gaat. Hopelijk kan ik mijn werkzaamheden snel aan iemand overdragen. Wat lastig is, is dat ik moeilijk nee kan zeggen als mensen een beroep op mij doen.
Ik heb met heel veel mensen fijn samengewerkt. Zonder anderen tekort te willen doen, noem ik hier Peter Dubbeling en Marcel de Hoogt. En natuurlijk Cor van Ipenburg, waarmee ik heel veel lief en leed binnen de club heb gedeeld. De contacten met alle clubgenoten ga ik zeker missen. Ik ga overigens nog niet helemaal met pensioen. Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik onderdeel uitmaken van de vrijdagochtendploeg. Ik wordt binnenkort 75 jaar, maar ik voel mij nog goed. Vanaf deze plek wil ik iedereen bedanken met wie ik in die lange tijd heb samengewerkt!’
(Hans Douw)
