Hans Arkesteijn bakt al 40 jaar patat in de voetbalkantine

Hans Arkesteijn is gestopt als patatbakker. Vlak na de oprichting van SV Voorschoten in 1982 werd hij vrijwilliger in de keuken van de voetbalkantine. Inmiddels zijn wij 41 jaar verder en draait hij nog steeds trouw zijn diensten op zaterdagmiddag. Maar nu is het klaar. Met heel veel dank en respect neemt de Voorschotense voetbalgemeenschap afscheid van een clubicoon. Reden genoeg voor een interview!

‘Ik kom oorspronkelijk uit Katwijk, maar ben op 26-jarige leeftijd naar de Leidseweg in Voorschoten verhuisd. Toen mijn zoon Leon begon met voetballen, hanteerde SVLV een wachtlijst. Bij SV Voorschoten kon hij meteen lid worden. Die nieuwe club was in 1982 volop in opbouw. Zonder vrijwilligers zou de contributie omhoog gaan. Ik aarzelde geen moment en heb mij bij de kantineploeg aangemeld. Het was heel gezellig in ‘De Tent’, de kantine die onder de huidige businessruimte zat. Die beginperiode was prachtig. Wij stonden met drie man in het clubhuis en deden de afwas nog in een teiltje. Om te voorkomen dat wij alle drie de hele dag in de baklucht zouden staan, wierp ik mij op als patatbakker. Ik heb vanaf dat moment altijd op mijn vaste plek in de keuken gestaan. In het begin was het assortiment nog beperkt. Later groeide de club en werd het aanbod breder. Patat kostte één gulden en werd in hele kleine puntzakjes uitgeserveerd.

Na de fusie ben ik automatisch overgestoken naar het huidige clubhuis. Alleen toen de kantine  verpacht werd, ben ik een tijdje weggeweest bij de club. De vrijwilligers werden toen weggestuurd! Later is dat teruggedraaid en ben ik op verzoek van het bestuur weer teruggekeerd. Sommige dingen zijn veranderd. Tegenwoordig smeren wij niet automatisch meer boter op de broodjes, omdat veel mensen dat niet willen. Ik ben altijd trots geweest op mijn manier van werken. Alles is altijd netjes voorgebakken. Daarnaast had ik de boel zo georganiseerd dat men niet lang hoefde te wachten en de bestelling in een paar minuten klaar was. Toen ik 50 jaar getrouwd was, wilde ik aanvankelijk niet uit eten, omdat zaterdag 1 thuis speelde. Uiteindelijk was het huwelijksfeest natuurlijk belangrijker. Echt grote incidenten hebben er in die jaren niet plaatsgevonden. Ja, er is weleens verkeerd frituurvet gebruikt waardoor de hele keuken volstroomde. Wat een rotzooi gaf dat! Als Scheveningen bij ons te gast was kochten wij altijd een grote hoeveelheid gehaktballen in.  Die gasten kwamen met veel en aten altijd een broodje bal. Dat waren mooie tijden.

Ik heb zelf nooit iets met voetbal gehad. Niet als speler en niet als toeschouwer. Uiteraard ging ik wel altijd bij Leon kijken toen hij in de jeugd speelde. Nog altijd speelt hij met zijn vrienden op zondag. Meestal begin ik aan het einde van de ochtend. Om een uur of half zes is het mooi geweest, want om zes uur staat het eten thuis op tafel. Ik woon nog steeds in hetzelfde huis aan de Leidseweg. Ik heb dit altijd als pure vrijwilliger willen doen, zodat ik mijn handen vrij kon houden. Ik ben op 5 november jongstleden 80 geworden. Dus nu is het wel mooi geweest.’

Wie in het woordenboek zoekt naar de betekenis van het begrip ‘stille kracht’, stuit op termen als  ‘achtergrond’, ‘belangrijk’ en ‘bescheiden’. Als op iemand deze beschrijvingen van toepassing zijn, dan is dat op Hans Arkesteijn.

(Hans Douw)