voorschotense_complexen
DE VOORSCHOTENSE VOETBALCOMPLEXEN
Voor de ware liefhebber is een voetbalveld heilig. De aanblik van het wuivende gras, de spierwitte lijnen, de wapperende netten en de geur van het gras brengt menigeen in vervoering. Het gaat zelfs verder. Zodra een willekeurige lap grond wordt voorzien van doelen en vlaggen, is dat betreffende perceel nooit meer hetzelfde. Ook als dit terrein na verloop van tijd ten prooi valt aan bestemmingsplannen of andere gevaren, heeft de geest van Koning Voetbal een eeuwige claim gelegd op dit voormalige strijdtoneel.
In Voorschoten zijn verschillende ‘heilige’ plekken te vinden. Wie in ons dorp een wandeling maakt van de Elstlaan naar de Prinses Margrietlaan, om vervolgens door te steken naar de Prins Bernhardlaan en het v.d. Hoeven Sportpark, heeft onvermoed een pelgrimstocht gemaakt over voormalige voetbalgrond. Een nadere verklaring is op zijn plaats!
Op 15 september 1925 werd de eerste officiële voetbalclub van Voorschoten opgericht. Voetbal Vereniging Laurentius (V.V.L.) speelde op een veld achter de Gereformeerde kerk, op de plaats waar nu het Burgemeester Berkhoutpark en de Prinses Margrietlaan gesitueerd zijn. Van kleedkamers en douches was uiteraard nog geen sprake, dus iedereen werd geacht zijn voetbalplunje thuis al aan te trekken. Na een verblijf van vijftien jaar brak de Tweede Wereldoorlog uit. De Duitsers legden beslag op het veld van V.V.L. , waardoor de club tussen 1940 en 1942 alleen maar uitwedstrijden kon spelen. In 1942 werd een tijdelijk onderkomen gevonden achter de boerderij van de familie v.d. Valk, op de plaats waar nu de Gouden Leeuw is gevestigd. Op 2 december 1945, kort na de bevrijding, werd een nieuw complex geopend aan de Elstlaan. Op grond van een toenmalige politieverordening was het op zondag slechts tussen ‘des namiddags 12 en 17 uur’ toegestaan om voetbalwedstrijden te spelen. De mis in de Laurentiuskerk duurde precies tot 12 uur. Als de eerste bezoekers de kerk verlieten en weer dorpwaarts fietsten, werd aan de Elstlaan het bruine monster uit het vet gehaald. In 1952 kreeg het terrein een heuse tribune, welke plaats bood aan 150 toeschouwers. V.V.L. was inmiddels S.V.L.V. gaan heten.
Op 13 april 1932 zag v.v. Rouwkoop haar eerste levenslicht. Deze neutrale vereniging werd opgericht in Hotel Deurloo, nu beter bekend als het Wapen van Voorschoten. Grondlegger van Rouwkoop was Dhr. J.J. van Damme Sr., die op 7 augustus 1932 het sportpark van de nieuwe vereniging opende. Hoewel de ingang hiervan aan de Wijngaardenlaan was gelegen, bevond het veld zich aan de (huidige) Prins Bernhardlaan, op de plek waar later flats en een speeltuin verrezen. De eerste seniorenwedstrijd op het terrein was een ontmoeting tussen de thuisclub en het Leidsche L.F.C., welke glorieus met 6-2 door Rouwkoop gewonnen werd. De vereniging groeide gestaag. Zeker in de jaren na de oorlog, toen de club werd uitgebreid met een zaterdagafdeling en een handbaltak, was nieuwe ruimte nodig. Die werd gevonden in 1950. In de zogeheten ‘K.L.M.-wijk’, op de plaats waar nu de Nassaukade ligt, werd een tweede veld geopend. Dit veld zou maar tijdelijk dienst doen. Als het eerste elftal van Rouwkoop thuis speelde aan de Bernhardlaan, probeerden nieuwsgierige supporters de wedstrijd gratis te volgen. Daarom werden voor de aftrap alle kijkgaten rondom het terrein met jute zakken afgedicht!
In de tweede helft van de jaren vijftig werd besloten één complex te bouwen voor de beide Voorschotense verenigingen. Aan de basis van dit plan stond Burgemeester v.d. Hoeven, naar wie het sportpark dan ook genoemd werd. Op 31 mei 1958 werd dit schitterende onderkomen geopend. Het terrein had vijf velden, welke verdeeld waren over de concurrerende bespelers. In het begin van de jaren zestig werden ingrijpende vernieuwingen aangebracht. In 1961 kreeg het complex veldverlichting, waarna in 1962 een prachtig clubhuis gebouwd werd. Beheerder van het nieuwe thuishonk was Dolf Knura, die op zijn brommertje een bekende dorpeling was geworden. De ontwikkelingen stonden niet stil. Door de groei van haar ledental nam Randstad Sport, zoals Rouwkoop inmiddels was gaan heten, op 24 februari 1973 een dependance in gebruik. Een aantal jeugdelftallen moest uitwijken naar het voormalige hockeyveld van het Marine Opkomst Centrum (M.O.C.), op de plaats waar nu de brandweerkazerne gevestigd is.
Dit terrein werd gebruikt tot en met het seizoen 1973-1974, want daarna verhuisde Randstad Sport naar het nieuw aangelegde Sportpark Adegeest. De club kreeg hierdoor zijn eigen plek, terwijl S.V.L.V. nu de volledige beschikking had over het v.d. Hoeven Sportpark. Op 27 juli 1974 werd de opening van Sportpark Adegeest omlijst met een wedstrijd tegen F.C. Den Haag. Met de verhuizing van Randstad Sport naar de ‘nieuwe grond’, net buiten de dorpskern, was de trend gezet. In 1982 betrok S.V. Voorschoten bij haar afsplitsing een eigen deel van Sportpark Adegeest. Weer vijftien jaar later, in 1997, fuseerden de Voorschotense clubs, waarna al het lokale voetbal zich naar Adegeest verplaatste. Het v.d. Hoevenpark werd nog één jaar gebruikt, maar sloot haar poorten definitief in de zomer van 1998.
Bent u een supporter van Voorschoten '97? Bezoekt u weleens een wedstrijd op Sportpark Adegeest? Neem dan eens een route via de Elstlaan of de Prins Bernhardlaan. Laat uw gedachten dan afdwalen en denk terug aan vervlogen tijden. Een bijzondere ervaring!
