historie_svvoorschoten

                                                                         S.V. VOORSCHOTEN

Van de drie rechtsvoorgangers van Voorschoten '97 was S.V. Voorschoten de grootste èn de jongste. Nog maar 15 jaar, 3 maanden en 21 dagen na haar oprichting hield de club op te bestaan. Daarmee kwam een einde aan een unieke periode, want ‘S.V.’ was een hechte vereniging met een eigen identiteit. Die saamhorigheid vond mede haar oorsprong in de ondergeschoven positie die het zaterdagvoetbal decennia lang bezat. Toen de club zich na jaren van strijd in 1982 losmaakte van Randstad Sport, bleek al snel dat een onafhankelijke zaterdagvereniging bijzonder veel bestaansrecht had.

Aanvankelijk was voetbal in Voorschoten een zondagsport. Op zaterdag werden slechts vriendschappelijke wedstrijden gespeeld door v.v. Woelwijckers, dat op de hoek van de Oranjekade en de Papelaan zijn thuishonk had. Ondanks het feit dat deze vereniging niet was aangesloten bij de K.N.V.B., was wel degelijk sprake van een echte club met enthousiaste leden. De Woelwijckers waren goed voorzien van ballen en ander materiaal, maar de financiële positie van de vereniging was zwak. Daarom zochten deze zaterdagvoetballers in 1947 aansluiting bij Rouwkoop. Besloten werd om verder te gaan als één vereniging, waarbij de naam en de clubkleuren van Rouwkoop gehandhaafd werden. Daarnaast werd bepaald dat de nieuwe leden geen zitting konden hebben in het bestuur, omdat zij uit principe geen arbeid verrichtten op zondag. Aldus deed het zaterdagvoetbal zijn intrede in Voorschoten.

Jarenlang leefden de bloedgroepen vreedzaam naast elkaar. In de jaren ’70 kwam de zaterdagafdeling van Randstad Sport, zoals Rouwkoop inmiddels was gaan heten, echter in de verdrukking. Het bestuur van de vereniging zette zijn geld (letterlijk) op het eerste van de zondag, dat in de tweede klasse van de K.N.V.B. speelde. De zaterdagvoetballers voelden zich miskend. Hun afdeling groeide gestaag, onder andere doordat steeds meer mensen de beschikking kregen over een vrije zaterdag. Aan het begin van de jaren ’80 barstte de bom. In februari 1982 besloot een aantal ‘opstandelingen’ tijdens een bijeenkomst in het Wedde een eigen zaterdagvereniging op te richten. Een paar weken later, op 10 maart 1982, passeerde de notaris de akte van de nieuwe club: S.V. Voorschoten was geboren. Sportpark Adegeest was inmiddels uitgebreid met twee extra velden, zodat snel een onderkomen beschikbaar was. In een razend tempo werden fondsen geworven voor de bouw van kleedkamers en een clubhuis. Daarnaast moest een complete organisatie worden opgetuigd en moesten elftallen worden gevormd. In augustus 1982 bleek het wonder geschied. Dankzij de hulp van een leger vrijwilligers was S.V. Voorschoten in een paar maanden van de grond getild. De club kon met 270 leden (waarvan de helft jeugdleden!) aan de start verschijnen.

In het eerste jaar van haar bestaan groeide S.V. explosief. Al snel dreigde de behuizing te klein te worden. Aan het begin van het tweede seizoen was alles opgelost. Het complex werd uitgebreid met een derde veld en clubhuis ‘de Tent’ kreeg er een verdieping bij. Enkele jaren later, in 1989, kon het 500e lid worden begroet. Niet alleen binnen het veld, maar ook daarbuiten was S.V. Voorschoten een bruisende vereniging, die veel activiteiten organiseerde. Mede daarom had de club tot het einde van haar bestaan een grote aantrekkingskracht op de jeugd. In den beginne, in 1982, speelde het eerste elftal in de hoogste klasse van de afdeling Leiden. In de jaren die volgden wisselden promoties en degradaties elkaar af. In 1997, op het moment van de fusie, stond er een gezonde tweedeklasser op het veld. Niet alleen in organisatorisch opzicht, maar ook in sportief opzicht was een volwassen vereniging ontstaan. In totaal waren vijf hoofdtrainers werkzaam in de 15 jaar dat de geelzwarten bestonden: Jan van Bemmelen, Aad Warmerdam, Pieter Donath, Leo Holl en Frank van Dam. Deze laatste werd ook meteen de eerste oefenmeester van de nieuwe fusieclub.

Ondanks haar groei en bloei, was er ook voor S.V. Voorschoten een tijd van komen en een tijd van gaan. En de tijd van gaan, hoe jammer ook, bleek in 1997 gekomen.